- ανώμαλο σημείο
- Ο όρος συναντάται στη μαθηματική ανάλυση όταν πρόκειται για μια συνάρτηση και στη γεωμετρία όταν πρόκειται για μια καμπύλη ή μια επιφάνεια. Σε ένα τέτοιο σημείο η συνάρτηση, αντίστοιχα η καμπύλη (ή η επιφάνεια) παρουσιάζουν μια ιδιότυπη συμπεριφορά.
Αν f είναι μια μιγαδική συνάρτηση της μιγαδικής μεταβλητής z, ορισμένη σε έναν τόπο D του μιγαδικού επιπέδου και z0 είναι ένα συνοριακό σημείο του τόπου D, τότε το z0 λέμε ότι είναι ένα α.σ. για την f, εάν (και μόνο εάν) η f είναι αναλυτική στην τομή μιας περιοχής του z0 και του τόπου D, αλλά δεν επεκτείνεται στο z0 ως αναλυτική συνάρτηση. Υπάρχουν δύο α.σ. αυτού του είδους, οι πόλοι και τα ουσιώδη α.σ. To z0 λέμε ότι είναι ένας πόλος για την f, αν είναι αναπτύξιμη κατά Λοράν στο z0 και το κύριο μέρος του αναπτύγματος είναι ένα πεπερασμένο άθροισμα. Λέμε ότι το z0 είναι ουσιώδες ανώμαλο για την f, εάν (και μόνο εάν) είναι αναπτύξιμη κατά Λοράν στο z0 και άπειροι όροι στο κύριο μέρος του αναπτύγματος έχουν μη μηδενικούς συντελεστές. To z0 λέμε ότι είναι αλγεβρικό α.σ. για την f, εάν (και μόνο εάν) σε μια περιοχή του η f δεν είναι ολόμορφη, και υπάρχει φυσικός αριθμός ν έτσι, ώστε η συνάρτηση με τύπο f(z0 + tv) να είναι ολόμορφη σε μια περιοχή του σημείου t = 0. Λέμε ότι το z0 είναι αλγεβροειδές α.σ. για την f, εάν (και μόνο εάν) η f δεν είναι ολόμορφη σε μια περιοχή του z0, η δε συνάρτηση με τύπο f(z0 + et) είναι ολόμορφη σε μια περιοχή του σημείου t = 0. Με βάση τα α.σ. τους, οι συναρτήσεις του προηγούμενου είδους χαρακτηρίζονται ως ρητές, μερόμορφες, ακέραιες κλπ. Όταν πρόκειται για συναρτήσεις πολλών μεταβλητών ορίζονται επίσης α.σ. ανάλογα με τα προηγούμενα. Όταν πρόκειται για μια καμπύλη επίπεδη τάξης ν, λέμε ότι ένα σημείο της Μ είναι πολλαπλό με πολλαπλότητα σ, εάν (και μόνο εάν) μια ευθεία του επιπέδου, που διέρχεται από το Μ τέμνει την καμπύλη σε ν-σ σημεία (έτσι, μπορεί να πει κανείς ότι στο σημείο Μ έχουν συμπέσει σ σημεία τομής της ευθείας με την καμπύλη). Μερικές ευθείες από το Μ τέμνουν την καμπύλη σε λιγότερα από ν-σ σημεία (έτσι, σχετικά με τις ευθείες αυτές, μπορεί να πει κανείς ότι φαίνεται σαν να έχουν συμπέσει στο Μ περισσότερα από σ σημεία τομής της ευθείας με την καμπύλη). Οι παραπάνω ευθείες είναι σε πλήθος σ και ονομάζονται πρωτεύουσες εφαπτόμενες της καμπύλης. Ένα τέτοιο α.σ. ονομάζεται κανονικό ή ιδιάζον, εάν (και μόνο εάν) οι από αυτό πρωτεύουσες εφαπτόμενες είναι διαφορετικές μεταξύ τους ή συμπίπτουν. Από ενορατική άποψη, μπορούμε να πούμε ότι η καμπύλη περνά σ φορές από το πολλαπλό σημείο με πολλαπλότητα σ και, επομένως, ότι από το σημείο αυτό περνούν σ κλάδοι της καμπύλης. Στην περίπτωση του κανονικού πολλαπλού σημείου με πολλαπλότητα σ, ο κάθε κλάδος έχει για εφαπτομένη του στο σημείο αυτό μία ακριβώς από τις από αυτό πρωτεύουσες εφαπτόμενες. Με τρόπο ανάλογο ορίζονται τα α.σ. όταν πρόκειται για αλγεβρικέςεπιφάνειες στον χώρο.
Dictionary of Greek. 2013.